|  
             
            
             
             
           
            Lu primmu amori, lu primmu amori… Cand'era suzzessu no l'ammintava 
            cun pricisioni, macarri era in primma media, macarri in sigunda, edda 
            si chjammava Nina, peli longhi cun franzetta innantu a l'alivi grossi 
            chi aìa pa' occhji, ghjnocchji scurticaddi sottu a la faldetta 
            a quadrittoni rui. Stagìa i lu primmu bancu, dui fili innanzi 
            a eddu chi la figghjulava cumente una maghjna, rari li parauli cun 
            edda pa' chiddu babbasonamentu chi sempri lu incaddinava a muimenti 
            e vessi da bambioccu. Chistu in iscola, lu restu fora, i lu cafè 
            chi la famiglia d'edda aìa. Lu cafè chi friquintava, 
            macarri più palchì sabìa d'acchjappavvi Nina 
            che no pa' lu fattu chi lu prifirìa a un altru cassisìa. 
            V'andagìa massimu a sirintina, cand'era siguru chi darredu 
            a lu banconi v'avarìstia aùddu a edda, chi ghjà 
            da tandu parìa essè distinadda a passacci l'anni a stappà 
            aranciaddi, limunaddi e ampulli di birra, o ad incappuccià 
            corriti d'ostia cun baddi di gelatu groghi e viola, o a priparà 
            caffè cu' la macchina chi buttizzava vapori cumente un trau 
            incaddarriddu. Emmu, distinadda a osu mòngia di clausura, palchì 
            in iscola no dagìa imprissioni d'interessassi a nudda, né 
            nisciunu parìa interessassi a edda chi no mustrava intaressu 
            pa' una cassisìa cosa. Parò era bedda, anzi beddissima, 
            tantu bedda chi a eddu bastava solu vidella pa' intindissi drentu 
            un sensu di biadesa, si dabboi edda lu faiddava, lu dignava di un'abbaiddadda, 
            d'un signali o d'una risa, o si eddu cridìa d'avè ricivuddu 
            un'abbaiddadda, un signali o una risa da edda, passava tutta la notti 
            cuntentu, cu' l'ispriscioria di la lugi di la dì pa' turrà 
            a vidè chiss'alivoni sottu a la franzetta mittagnia. Intragìa 
            i lu cafè cu' lu cori sottusobra, massimu s'era dapareddu, 
            cumparava gelati, caramelli e pasti, sempri a poggareddi, parò, 
            pa' avè un altru mutìu pa' turravvi. Edda no è 
            chi li dagìa troppi suddisfazioni, lu più di li volti 
            lu sirvìa chena mancu figghjulallu in faccia, in modu meccaniggu, 
            no mustrendi intaressu a lu ch'era fendi, sighendi a stranciggà 
            la cingomma chi sempri li pianava la bocca. Parò era bedda, 
            anzi beddissima, e eddu sarìstia imbaraddu inghì in 
            eternu a urdinà chena gana gelati e caramelli da chissi mani 
            chi andagìani e vinìani chena entusiasmu cumente la 
            cingomma da un laddu a l'altru di la bocca. Ma palchì fagìa 
            chistu ? L'aìa cumpresu anni a poi : era innammuraddu. Innammuraddu 
            cumenti lu po' essè un piccinnu di tredigi, quattordigi, quindigi 
            anni chi candu credi di vulè bè lu fagi in modu assolutu, 
            propriu a l'incuntrariu di l'indefiniddu ch'è in chissu mumentu, 
            no più piccinnu ma nemmancu ommu, una cosa fragili e indifesa 
            cu' una bogi stramba, la cara granosa e la sessualidai chi summiegghja 
            e ummidegghja cumente una vena in una tanca cu' la siccagna. 
            Ma più fraquenti a lu cafè di Nina v'andagìa 
            cu' li cumpagni di lu rioni, di certu assai di mancu sintimentalmenti 
            pigliaddi che eddu, e più smaliziaddi, in principiu pa' ghjuggà 
            a biliardinu in una saletta a parti undi li manni la sera strisciavani 
            li carti. La sirintina, candu i lu banconi stagìa Nina, parò 
            era tuttu pa' eddi. Ci frazzavani ori a ghjuggà, a fummà 
            li primmi sigaretti e macarri a faiddà di fèmmini, o 
            megliu di piccinni pa' no dì di piccinneddi. Si l'attinzioni 
            falavani innantu a Nina eddu sùbiddu appampava, un poggu pa' 
            la tinsioni un poggu palchì lu infastidìa chi si fùssia 
            buffunaddu o chi si fùssiani fattu apprizziamenti, sempri tecchji 
            e maliziosi, innantu a edda chi ritinìa cantu di più 
            sacru vi fùssia in chissu mumentu i l'universu. Era inutili 
            puru chi si pruava a fa abbascià alumancu lu tonu di li bogi 
            o di li risaddi di l'amigghi, chi propriu chissu vulìani, chi 
            Nina fùssia intesu, o fùssia intuiddu, o fùssia 
            avvisaddu, li stralleri chi s'invintavani. Un'altra cosa chi l'infastava, 
            e l'assultava, puru si dabboi si n'apprufittava a paru a l'altri, 
            érani li partiddi furaddi a lu biliardinu, in pratigga tutti 
            a poi la primma chi custava cinquanta franchi. Lu modu pa' furalli 
            era semplici, bastava un un pezzu da vinti franchi pa' bluccà 
            l'affari chi fagìa falà li bigli pa' dassalli lìbbari 
            di currì torra i la cascetta a poi chi c'érani intraddi 
            in porta. Cinquanta franchi e la sirintina era assiguradda, candu 
            i lu cafè vi stagìa Nina s'intendi, cu' lu babbu o la 
            mamma era megliu no azzampassi troppu. Certu chi puru eddu si n'apprufittava, 
            parò chi affannu ! Dugna zoccu di la biglia i la cascetta era 
            un zoccu di lu cori. Intittariggava solu a immaghjnà d'essè 
            scubbiaddi, massimu eddu, chi si fùssia campaddu a la vargogna 
            no era altrettantu siguru di campà a lu pinsamentu di no pudella 
            più vidè inghì i lu cafè. Candu si straccavani 
            di lu biliardinu passavani a li carti, ma macarri chistu cand'érani 
            più manniti, e tandu, a lu mumentu di l'urdinazioni, pa' lu 
            più bìani spuma, una cosa sìmmili a la birra 
            parò cun un gusto dolci, si strampavani innantu a li caddrei 
            cu' li sigaretti fummiggosi in bocca e un'aria da pigliainculo pintadda 
            in cara. Nina accudìa antizipadda da lu zocca-zocca di li tazzi, 
            trinighèndisi innantu a li so' ancotti chi andagìani 
            manu manu pianèndisi di ganosi prummissi. In generi vistìa 
            faldetti assai corti chi dassavani cabbizzà beddi tuppi di 
            peddi, quasi mai abbrunzadda palchì lu più di lu tempu 
            lu passava in chissu cafè umbricciu a dà contu a l'imbriaggoni 
            e a li futtivecchji a paru a eddu. Ma più da li cosci bianchisgini 
            eddi érani tintaddi da li titti scruccaddi innantu a chissu 
            pettu incertu, chi lu tempu infiava di gani cumenti lu soli infiegghja 
            di pulpa lu pèssiggu o lu barraccoccu. Più che pa' seddi 
            o pa' gana di bì urdinavani li cunsumazioni pa' chissu pettu 
            primmaddicciu, asittendi l'aìggiu di cand'edda si pigghjava 
            a pianà li tazzi pa' spiddrianni l'innidda cunsistenzia. 
            L'aìa visti criscì a quindici anni, dabboi a digiottu 
            e dabboi a vinti. E li parìani d'avè alluggaddu chidda 
            chjara e innidda cunsistenzia di candu li spiddriava a tradimentu 
            tra una scetta di spuma chi falava e lu so' agra sessualidai chi alzagìa, 
            macarri, li titti, cu' l'alivoni di l'occhji, l'unica parti di chissu 
            corpu, chi l'aìa scunsaltaddu dì e notti, ma di più 
            li notti, a imbarà quasi intattu a lu sghjummeddassi di lu 
            tempu. Lu restu s'era manu manu sconciu i la frazzosa inutilidai di 
            chissa tana d'imbriaggoni, chi sulpulavani, fummavani, pisciavani 
            e ghjastimavani da la pisadda di lu soli a l'incrinadda. Li studi 
            di Nina s'érani arresi lestra, li soi inveci aìani siguddu, 
            primma in paesi, dabboi in ciddai e in altri ciddai ancora. Aìa 
            siguddu a friquintà lu cafè soiu, massimu li primmi 
            anni chi studiava in ciddai, puru si avvisava chi calchicosa era sfiuriddu 
            pa' sempri, o alumancu, si ancora v'era, cumente si si fùssia 
            appisantuddu cun chissu corpu di fèmmina gioana, e non più 
            di piccinna, chi parò sighìa a ravvinalli li notti. 
            No cu' la lèbia e impalpabili puisia di li quindici anni, ma 
            cu l'ugni di una sessualidai chi avvisava scuppialli i l'intragni 
            turcinaddi di li so' passioni. Eppuru no arriscìa a dilli nudda 
            più di l'urdinari parauli liaddi ad una còmpara o a 
            una consumazioni a poi d'una partidda a carti. Anzi, non s'azzampava 
            nemmancu, sighendi a figghjulalla da luntanu e sunnialla, dì 
            e notti, i li situazioni più imprubabili cun eddu chi attuppava 
            sempri a buggannilla da l'impicci. 
            La volta ch'era andaddu a lu cafè a poi gustaddu, era stadda 
            una situazioni reali, parò. No s'ammintava cun pricisioni s'era 
            a l'agabbadda di branu o a prinzipiu di l'istiu, cosa di poggu contu 
            palchì tra branu e istiu lu cunfini no è mai certu e 
            una stagioni sfini, scumpari o entra i l'altra cumenti in un rapportu 
            innaturali. Cumentisisìa v'era caldu, unu di chissi primmi 
            caldi chi sfiancani e inviddani a lu sonnu. Fora una lugi arraiulidda, 
            aìa daddu banda la tenda di l'intradda ed era staddu subiddu 
            pigliaddu da l'umbrori di lu lucali, fendi impodda ad abituassi a 
            la cundizioni noa. D'istintu aìa lampaddu l'occhji a lu banconi 
            maraviglièndisi di no videvvi Nina. Un mumentu di sbandu primma 
            d'abbizzassi chi era pusadda a un taulinu bòiddu di lu scuntu 
            lucali, anzi, più che pusadda parìa sbarrasgiadda innantu. 
            La primitìa incertesa era divintaddu assultu. E avà 
            cosa fagìa ? I lu cafè, a parti eddi dui, nisciunu. 
            Turrà indarredu e andassinni oppuru intrà ? E si intrà, 
            chiammalla ? tuccalla e sciddalla ? O fa fragassu pa' svarialla ? 
            Booh, no lu sabìa ! e si ni stagìa inghì cumenti 
            un pesciu in attesa d'abbuccà ! E ca lu sa cantu v'era staddu 
            primma di schjudà li pedi e accustassi a edda, vinta da lu 
            sonnareddu a poi mezzudì. Di siguru lu sonnu l'aìa pigliadda 
            cand'era ligghjendi. Di certu era cussì, palchì da sottu 
            li bracci stirruddi e li peli, spuntava lu cuggiolu d'un fotoromanzu 
            abertu innantu a una fotografia undi dui si basgiani e un'altra undi 
            li matessi dui si so' saluddendi. Cà lu sa cal'era staddu lu 
            so ultimu pinsamentu primma di drummissi? Si a chissu basgiu chi certificava 
            un amori o a chissu saluddu chi ni signava una siparazioni, più 
            o mancu longa, o un tagliu o un distaccu. Anda a sabellu tu ! e ca 
            lu sa si puru edda, si si sciddava, era cabazi di rispundì. 
            In tutti li rasgioni si ni stagìa abbandunadda innantu a lu 
            taulinu, e innantu a lu giornali undi li dui sighìani a basgiassi 
            e saluddassi, cu' li bracci nudi, longhi stirruddi, vinaddi di peli, 
            pinduloni moddi moddi da la cuccura a li spaddi, nudi eddi puru a 
            parti li bretelli fini fini di lu vistiri, cumente un manneddu di 
            spighi scuri undi agghjani tagliaddu lu pindoni chi lu tinìa 
            uniddu. Era imbaraddu a figghjulalla pa' un tempu chi no avarìstia 
            sabuddu misurà, cù la gana, ma puru timmendi, chi fùssia 
            ghjuntu calcunu, abbrammiddu di carignà chissi spaddi villuttaddi, 
            manciaddi di peli, che si l'infilchìani drentu a l'ariggi di 
            lu vistireddu sullivaddu da la curva di la schina, i lu centru di 
            undi, sottu la robba, si cumprindìa lu ganciu di lu reggipettu 
            e lu lastiggu sfurriaddu, macarri da l'apprettu di li titti sottu 
            a lu corpu. Falendi cu' l'occhji aìa fattu toppa a paru, e 
            no chena dulori, in dui pigghji di grassura chi pianavani fianchi 
            oramai di fémmina fatta, propriu innantu a la curva ummula 
            di una carrucca, tesa da lu sbilanciamentu in addananzi di lu corpu, 
            intantu chi l'altra, appena appena pigghjadda indarredu, li sistava 
            lu fondu di la schina in manera chi ni fagìa risaltà 
            lu canali (ahi ! cantu sunniaddu !) in mezzu a li nàddigghi 
            sottu a lu vistireddu. Addananzi, la pigghjaddura di l'anca l'aìa 
            tiraddu in altu la robba quasi finza a la muddanda, dassendi i l'umbrori 
            di lu locali li cosci nudi e bianchisgini sìmmili a chjocculi 
            candidi i lu fundali marinu. No cabazi di fa nudda la figghjulava 
            a bocca sbambarriadda cun un filu di bava chi li sculava da un cuggiolu, 
            intindendi, puru, lu labbru di sottu trimmulalli chena risettu. Spiddriava 
            li cosci nudi e bianchi e lu canali tra li nàddigghi vapurosi, 
            cumbattuddu si allungà la manu o fugghjssinni. Di li bogi da 
            fora l'aìani svariaddu da l'incantamentu, era curriddu a la 
            ghjanna trascinèndisi fattu lu rimpiantu d'un sonniu accarizzaddu 
            e sfinuddu cumente tutti li sonnii a la sciddadda. Appena in tempu, 
            palchì edda puru s'era sciddadda cu' l'espressioni maravigliadda 
            di ca' no credi d'essessi drummiddu. S'era sùbbiddu ricumposta 
            dummandèndili si vulìa calchicosa. Una limunadda, aìa 
            dittu eddu, la primma cosa chi l'era ghjunta a menti pa' pudè 
            cuà la suttrunosa emozioni chi lu pussidìa. Nina no 
            aìa annattaddu altru, abrendi lu frigorifero e stappendi cun 
            un muimentu dicisu e pratiggu l'ampullita, parò figghjulèndilu 
            cumenti si lu fùssia vistu pa' la primma volta. Eddu s'era 
            abbizzaddu di chissa abbaiddadda, e cumenti no pudìa ? L'aìa 
            bramadda una vidda ! parò aìa sviaddu la soia, accuntinèndisi 
            di spiddrialli li mani ghjà signaddi da lu cuntinuu cuntattu 
            cu' l'eva e l'ugni truncaddi da lu frigà di cìccari 
            e tazzi. Da chissa dì, ma massimu da candu studiava in ciddai, 
            si furriava a lu cafè di Nina s'abbizzava chi edda lu figghjulava 
            in modu diffarenti, eppuru no era mai arrisciuddu a dilli nudda, e 
            l'anni érani passaddi, e lu corpu chi aìa sunniaddu 
            i li so' notti agitaddi s'era manu manu fattu più pisanti e 
            dabboi sconciu. Edda aìa siguddu pa' anni a stappà ampulliti 
            e priparà caffè, li gioani noi a friquintà lu 
            cafè, ma ca lu sa si unu d'eddi la sunniava ancora la notti 
            o no la vidìa piùprestu cumente una fèmmina cu' 
            lu so tempu chi una dì era stadda una bedda piccinna, puru 
            si avà era finza che difficili immaghjnalla a fa pisà 
            disigi. Ca lu sa si v'era calcunu chi la fùssia ancora ammiradda, 
            macarri nemmancu eddu matessi, chi no era più un piccinnu, 
            palchì chissa passona chi li sirvìa lu caffè 
            era una scunnisciudda in tutti li sensi. Cosa sabìa eddu d'edda 
            ? Ca érani li gusti soi, lu caratteri, lu so' modu di pinsà, 
            l'idei, si n'aìa, cumenti ridìa e faiddava fora d'inghì, 
            cumenti basgiava ? No, no la cunniscìa e no la pudìa 
            amà, chissa chi amava era una piccinna cun di l'alivoni pa' 
            occhji e la franzetta in fronti, una piccinnedda chi una dì 
            di fini branu, (o prinzipiu d'istiu?) s'era accalighjnadda innantu 
            a un fotoromanzu cun dui chi primma si basgiavani e dabboi si lassavani. 
            Era chissa la maghjna chi s'era purtaddu i lu so' zingaru andà, 
            a volti pinsendi chi si macarri chissa dì avissia allungaddu 
            la manu ed edda si fùssia dassadda basgià ca lu sa si 
            no ci l'avarìstia purtadda da chissi limunaddi chi parìani 
            asittà solu edda pa' essè stappaddi, o da chissi imbriagoni 
            chi la imbauggiavani darredu a osu cuccoiddi, e macarri edda sarìstia 
            stadda migliori e macarri ancora bedda e puru più gioana, si 
            fùssia allungaddu la manu ed edda si fùssia dassadda 
            basgià… Ma chistu no lu pudìa sabè, e mai 
            l'avarìstia sabuddu, palchì la vidda è fatta 
            di mumenti e di sciuari, basta no accuglì chissi ghjusti e 
            tuttu piglia un'altra dirizioni. 
           |