Vardianos de nidos de oro
Vittorio Sella

Pasati in die serena seitu
supra sa rocca iffusta
e mira su lucore marinu
a manzanile.
Alena su nuscu ‘e su mele ‘sos pinos
chi liberos artzian a chelu
e ghian dae milli annos
s’ammiru e s’avreschita
chi donat orizzontes luntanos.
E cussidera sas raichinas dorminne
suttaterra cuatas, isterritas
pienas de vita bunnante.

Ma b’est in palas tramperi
chie mantenet un’arche secante
e mustrat innantis paratu
manos pienas de donos
chi ischitan disizos luantes.
Como toccat de ventulare
sos bardaneris de oje
chi acutzan sas lamas elettricas
in s’ora chi pressat
sa brama ‘e sos mercantes
e ispartinan istorias de ingannu.

In s’umbra ‘e su buscu
istamus in punta ‘e pedes
vardianos a runna sicuros
parpanne in onzi pianta
su durcore ‘e sos gutzos
po chi rugan a terra sas tramas
e adduren custas jannas abertas
chin nidos de oro in sas chimas.
E sas culumbas a bolu de sero
ischen chi torran a domo ditzosas
in s’ora ‘e sa luche calante.

Menzione al Premio di poesia sarda "Barore Sassu" Banari 2010