Van'est su chilcare
di Gianfranco Rosa

Van’est su chilcare:
S’arcan’e sa sorte,
de pen’e de morte
Est ren’in su mare!

Da cand’a pensare
S’est posta sa mente,
Da cand’elevadu
S’est s’omin’areste,
Non d’esser sapiente
S’est preoccupadu,
Ma de tenner beste
E bottas e chena.

De morte, de pena,
De sorte s’arcanu
Su chilcar’est vanu:
In su mar’est rena!

Cun ricchesas piena
S’hat puru sa domo,
De pratt’e de oro
Si nd’est appropriadu;
M’a tempos de como
Ancora su coro
Lu portat turbadu
Da dolu prus forte.

S’arcan’e sa sorte
Est ren’in su mare;
Van’est su chilcare
De pen’e de morte!

Palattos cun corte,
E tancas e tancas,
E macchinas mannas
Po nachi gosare.
Ma non sun sas bancas
Ch’abberin sas giannas
De su ben’istare;
Sun solu cangrena!

In su mar’est rena
De sorte s’arcanu;
Su chilcar’est vanu
De mort’e de pena!

S’intendes appena
Sa muid’e su entu
Chi moliad in tundu,
Nde tenes paura.
It’est s’ispaventu
Ch’atturdit su mundu?
Non b’had una cura
Po chi lu cunforte?

De pen’e de morte
Van’est su chilcare;
Est ren’in su mare
S’arcan’e sa sorte!

It’alet ch’esorte
Sos sabios de conca
Po dare risposta
Sigur’e cumprida.
Su cant’e sa tonca
Nos narad apposta:
Ammenta, sa vida
Ti fuzzit da manu!

Su chilcar’est vanu
De mort’e de pena;
In su mar’est rena
De sorte s’arcanu!

Camines a pianu
O curras prus lestru
No s’ischit s’imbattes
A fin’e caminu;
Si semper bon’estru
Ti sighit, o pattes
Dolores de sinu
In custu vagare.

Est ren’in su mare
S’arcan’e sa sorte;
De pen’e de morte
Est vanu chilcare!

Coment’ingeltare
Cand’enit cudd’ora,
No l’ischimos galu.
S’est bild’o s’est ruggiu,
S’est lugh’o s’est buggiu,
S’est bon’o s’est malu
Ad esser ancora
Su mister’umanu!

De sorte s’arcanu
In su mar’est rena;
De mort’e de pena
Su chilcar’est vanu!