Undighina no se sola
di Giuseppe Concas

Undighina ti ammento
so acurzu e presente
no es chi’nde sia ismentigadu.
Crè chi lu sento
ti naro francamente
c’a mie puru amore as dadu,
ma sa rima oe
est’ atesu e sa noe
scusami si ti appo trascuradu
ca sa moderna era
la pensa de un’atera manera.

Bella e sa poesia
ma lamentu bada
in tottaganta sa cultura sarda.
Ancora es bia
fina s’ottada
ma nò che prima in sa piazza carda.
Cantigos isquisitos
in tottus sos sitos
allegros divertinde a ora tarda.
Musa e tempos passados,
non poden’essere mai trascurados.

Ti cumprendo s’idea
de torrare famosa
che prima in sos tempos antigos.
Bezza ma se rea
lontanu dae sa losa
inghiriada e poetas amigos.
Dae su tempus obrigados
cun versos trasformados
sighinde de su modernu sos obrigos
si acunsentis e miras
valutan sos iscrittos senza rimas.

Scurta su cussizu
chi ti do prima e finire
pone fattu a su tempus tue puru.
Non ti lasso a coizu
e a passizu essire,
ti fatto, magari tempus duru.
Faedamos su sardu
sa limba ‘e riguardu
de su presente e de su futuru,
usande s’abitudine connotta
in d’onzi latu e sa Sardigna totta.

Bolotana, 26-09-2008