Umbras e lughes
di Giovanni Fiori

Che frastimu in su chelu bàsciu, sannas
ch’isguttan fele... E samben a limbiccu
subra sas carres de su riu siccu.
Ah, giuncos mortos! Mujadas sas cannas!

Hapo frailarzadu ‘ideas mannas
chena che giugher s’ànima a s’impiccu
pro dare sulcos caldos a s’afficcu,
pro ispamparriare atteras giannas...

Da-i s’altu ilgiaridu a bolu isostu
rundas e iscias e abbas saludo
cun s’aera ispijéndesi in su poju.

Como torran sos passos ch’hapo postu
cuntierrende. Ma no mi-nd’impudo...
E bisan sempre s’ànima e-i s’oju.