Umbras.......
de Antonio Sannia

Bola in altu non timas,
cun alas de mudore,
in custa notte fritta, de tristura;
sun sas aeras frimas,
carrigas de dolore,
finas sa luna est prena d'amargura.
Chen'isteddos e lughe,
cun a coddu una rughe,
paret giuale prenu 'e disaura.
Ben istrintu e caladu,
chi sa mente e su coro t'an ligadu.

Cussas nues in chelu,
iscurigan sa vida,
umbras longas ammuntan su caminu;
non b'at perunu anelu,
tott'est serradu a sida,
ses che canna trazada in su trainu.
Non connosches su giogu,
e non bolas in logu,
in coro su mudore as de continu.
D'ispinas una rosa,
t'est prenande sas alas mariposa.

Ma cras torrat s'eranu,
s'ischidat donzi frore,
curren àbbas lieras e galanas;
indoran donzi ranu,
de trigu, de laore,
sa natura est pintada da' sas janas
Sas albures froridas,
de 'irde coloridas,
faghen umbra e decoran sas funtanas.
Friscas e de consolu,
serena mariposa torra in bolu.

Finidu est su disterru,
torrada est s'armonia,
est nàschida in su chelu attera die;
e finas in s'ijerru,
com'est tottu allegria,
reposa in s'umbra calda 'e mesudie.


Menzione: "Premiu 'e poesia sarda Santu Mauru" - Sezione poesia in rima -Sorgono 2014