Tue femina… sorre mia
de Anna Maria Serra

Erries, pranghes, bivis,
ses nae noale de ilighe,
caminas allestru in s’erba frisca
ispigando cantos de iscurigadorgios,
e… ses donosa
in su tempus de is bisos tuos.

‘Oles istimare, aperrer su coro,
e lebia che lentore
chi ballat in sa fogia ‘e s’orrosa,
t’aperis a s’amore.

Ma s’alidu tebidu ‘e su eranu
si furriat in odiu
e s’ocru apicat is bandelas suas.

Tue dilicada ermosura
orrues a suta de unu trugiu pugnale.

Tirat su entu
e in is antargiles silentziosos de is muros
s’acraeddat su frittu,
in s’isfaltu frorint milli pabaules orrubios,
no! Non funti pabaules
est su samene tuo chi brocoliat
e aboghinat su lumene de picioca isposa
… fiat ocru… s’omine ch’istimasa.

In su chelu sa luna silentziosa
cuat su prantu.

Tottu finit in d’unora ebia:
is ogos de velludu si serrant
in s’iscurigadorgiu de una die proinosa
in manos
de unu assassinu imbaddinau.

Menzione d’onore Sezione B al Premio Biennale di Poesia in Lingua Sarda “A pes de Santu Padre” di Bortigali 2013