|
TRAPERA DE AFFANNOS
So inoghe, in aidos
de chelu,
pro murghere rajos de sole.
Risittos de isteddos
iscabados
sun cumpidende in forzeris de coro,
ilierende disizos mai nados.
Sas laras de s’anima
murmuttan bisos fittianos
a umbras de afficos chena cara.
So una trapera de
affannos,
in sa tela istramada ‘e sa vida,
e mi los besto onzi die.
E no mi faddo mai
sa mesura.
Hapo proadu a sestare s’afficu,
ma cussa foscighe est sempre ismarrada.
IRIS
Giovanna
Maria Lai Dettori (Ozieri) |