Transumantes de su passadu
di Albino Liori


A sa fin’ ’e atonzu su pastore
prontu fit po calare a sa bassura
po agattare innida pastura
pienos de anneu e de dolore.

Ca s’ierru superbu e dispettosu
prontu fit po sonare sos fiancos
prima d’ettare lentolos biancos
in su monte astragadu e orrorosu.

Partian chin peleu e chin fragellu
oh ca fit longa cussa camminada
e cun su tazzu semper in s’istrada
timende s’umbra de su barracellu.

Arrivaiant a zona piana
senza firmare in su camminare
chi no haian agattadu mare
che fin finidos in terra africana.

Su tempus fit dannosu e fit crudele
e notte e die no haian pasu
faghian pagu latte e pagu casu
gai vivian a crebu e a fele.

Cantu fit feu su tempus passadu
e cando su pastore si moviat
mediu e mezoru non b’haiat
ca su fadu fit gai decretadu.

Pagu s’iscola meda s’ignoranzia
pasculu caru tottu a su padronu
e si viviat cun su chistionu
cun pagu pane e cun pagu sustanzia.

Che a oe non fit s’intelligenzia
de bonu po sa nobile Sardigna
es diventada semper pius digna
cun tanta umanidade e assistenza.

Sa gioventude tenet mala usanzia
de su nostru passadu narrer male
s’idet c’hana in conca pagu sale
ma lu faghen po tenner importanza.

De su passadu nobile e severu
dogni tristura che siat distante
tottus ali gros cun pane bundante
Luminosos de vida e de isperu.


Premio Speciale al "Città d’Iglesias 2011"