Testamentu de Mama
di Giovanna Maria Lai Dettori

Cando s’umbra de una chimera
s’at a frimmare in s’aboju ‘e su piantu,
e sa oghe ‘e sa mutria
s’ultimu palpidu m’at affianzare,
cando s’attunzu ‘e sa vida
de un’ultima foza s’at ispozare,
e sa mere niedda* a manu tenta
m’at afferrare pro mi accurziare
a s’approdu timidu,

tando,

lassademilos cuddos sonnios alados
chi colores de ispera mi ninnaian,
lassademilu cuddu disizu pitzinnu
chi punnas de appitu m’imberriaiat.

Los cherzo ispijare in arcos de chelu
pro pintare randas de nue,
los apo a ponnere in alas de entu
pro nde torrare murmuttos de amore,
bestidos de petalu ‘e rosa,
los apo a pasare in laras de luna
pro bos imbiare unu asu mancadu,
los apo a inghiriare in fusos de sorte
pro bos filare benidores de ammaju.

No pianghedas fizos mios,
cando bos apo a lassare,
no sezis solos.

Carchi cosa de a mie
sempre bos at a restare.

*sa Morte