Tessinzu
Salvatore Murgia

Una tela galana
cun pinta una crabola
cheria tesser cun filos de oro:
ma ne oro ne lana
possedo e-i s’ipola
cun sos petenes, sun a cont’insoro
tessindemi trumentos
e forte sos lamentos
intendo in su telarzu de su coro,
ca mind’atit ammentos
de tessinzos serenos e cuntentos:

de cando su telarzu
fut in motu continu
in sa coghina etza e domo mìa:
a sos frito d’ennarzu,
de lana sarda e linu,
tapetos, mantas e mustras tessia.
S’ispola a s’anda e torra,
e intro sa petorra
murmutait s’amada poesia
poninde boghe in laras
de paraulas simplizes e raras.

Como, d’ateros pinzos
sa coghina est piena
ca su tempus giambadu at sos valores:
e diversos tessinzos
si bìen in iscena
in compiuter e televisores.
De crabolas masedas,
figuras bi nd’a medas
ch’andan issas in chirca e cazzadores:
sonan issas s’ischeliu
e si no cazzan no tenen asseliu.

Non ch’at telarzu in domo
ca sa zente est tzivile
non cheret trastes ch’imbrutan su logu.
Bene pulida est como,
dipintu est su foghile
ma fritu ca non at linna ne fogu.
Non ch’at frama e calore,
ne sinnos de amore
chi li dian cunfortu e disaogu,
totu sun isparidos
paris cun su telarzu isvanèssidos!

Menzione d’onore Poesia in Rima - Premiu ‘e poesia sarda Santu Mauru - Sorgono 2014