Terra Soverana
di Franceschino Satta

Bolande chin sas alas de bentu
in cust'isula nostra prena 'e sole
bio lumeras luchìdas d'amore
e tottus sos isteddos de su chelu.
Bio nurgahes d'oro, bio binzas,
cunzados de serena simpatia;
cussorjas, passibales e lachinzas,
ube rennat sa paghe e s'armonia.
Nuraches... unu accurzu a bichinau,
in cada zassu pinnettos d'oro:
e tottucantos chin su duri issoro
fachen alligru e bellu su creau.
In beranu, tra rùnchines in bolu,
e nuscos d'immortale fantasia,
in sa Giara galana, una maghia...
caddittedos bellos, prenos de cossolu.
In su mare 'e Durgali, pintu 'e brama,
cando naschit su sole su manzanu
che distingo sa foca, soberanu
regalu chi nos fachet sa natura.
In su Limbara unu mare 'e luche
e de luche un'ispantu in s'Ortobene
ube su Redentore cada bene
regalat s cust'isola immortale.
Sos Sette Frades che sun prus innedda
ma los juchimus fittos intro'coro.
Sas gardaneras sèmpere a trepedda
cantann alligras muttos, innos d'oro.
In custa terra antica soberana
chin sos bellos disinnos d'una fada
che bio a Zennarentu, a Monte Ispada
chin d'una funtanedda risulana.
Unu golostru, lùchidu, balente,
li ridet bellu, bellu est'un'ispantu!
Sa zente nat: "Cuss'abba, estabba 'e prantu";
est s'atter'ala, innedda, Monte Oro
ube tendas mannittas e minores
e carchi dommittedda tra sos frores
abbiban sas delissias de su coro.