Tempus nostru

No ddu sciu chi est cust’enna aberta
in su crofu ’e su scuriu
a sbeliai is bisus de notesta
o si est ancora s’umbra
impostada in sa luna bagamunda
candu s’ora si stitillat
e no est totu su chi ti nau.
In cust’ànima chi tzérriat
no ddu at babbu e no ddu at fillu:
ddoi at unu titillu
imbriagu e cantadori
peliendu ancora a tui.
No ddu scit ca ses mori chi si pendit
tra pitzioleddas e lutzinas
in is orus cuaus
de un’andera antiga
ancà t’incraras timarosu.
In su tempus aresti
fust nasciu che spiga
po obrescidroxus de arrosa.
E imoi ses dònnia cosa
chi mi ndi torrat una stòria arrèscia
de ancà si spannat
un’àlidu ‘e memòria.

Tempo nostro

Non so se è questa porta aperta
nel colmo del buio
a distrarre i sogni di stanotte
o se è ancora l’ombra
in agguato sulla luna vagabonda
quando l’ora si frantuma
e non è tutto ciò che ti dico.
In quest’anima che urla
non c’è principio né discendenza:
c’è un frantume
ubriaco e poeta
che invoca ancora te.
Non sa che sei sentiero che propende
tra cime altissime e pozzanghere
nelle rive nascoste
di un antico cammino
dove, timoroso, ti mostri.
Nel tempo indomito
eri nato come spiga
per albe di rosa.
Ora sei ogni cosa
che mi riporta una storia impigliata
dove sboccia
un respiro di memoria.

Anna Cristina Serra
Primo Premio 4° Concorso Circoscrizione n° 2 di Sassari