Tempos noales
de Augusto Piras

Non si nde calat Cristos da sa rughe
tzedinde a su degogliu ‘e sos dolores
ca b’est pigadu pro sos pecadores
pedinde su perdonu a Deus Santu,
cun ojos sambenosos de piantu,
timinde ‘e los brivare ‘e cussa lughe.

Morinde inditat terrenu pastore
pro chi s’ ‘ama chi lassat li costuat
in modu ch’in su pàsculu non ruat
càndida lana in buca ‘e su matzone
ca s’at bestidu sa pedde ‘e s’anzone
pro si cuare s’atza ‘e malfatore.

In sole gherrat, astra o temporada,
Pedru paschinde in sas bamas de Deu
finas a cando li faghen granzeu
de morrer crucifissu che su mere:
finas sa morte mala est piaghere
si de su chelu t’aberit s’istrada.

A cussos tempos de morte, in olvidu,
bénnidos nd’at de duda e avolotu;
prendas e donos regòllene totu
pro porpurados astores famidos
ch’a su pastore si sun atrividos
finas chi, débile, si ch’est fuidu.

Com’in s’inserru pedit penitente
a su Segnore s’azudu pro s’ama:
"unu de atza e fidele nde giama
pro ch’iscatzare sas feras mundanas,
ispalatende sas nues metzanas
a cristianos e pobera zente".

Benzat Frantziscu in sa grascia e in bonora,
nomene santu de modos umiles;
benzat a paschere in custos cuiles
cun tanta zente devota e modesta,
benzat sa grascia, si fetat sa festa
paris cun Deus e Nostrasignora.

Menzione d’onore Sezione A - Premio Biennale di Poesia in Lingua Sarda “A pes de Santu Padre” - Bortigali 2013