Tamba po tene
campana lontana

de Tonino Fancello

Tamba po tene campana lontana
ca non ses a s’artaria‘e mi curreze
pessa a sas tuas chi deppene leze
a ghirrrigorros de limba metzana.

Si ses chircande molas de mazare
t’imparo carchi regula ‘e rispettu
mi pares macu abberu a donzi ettu
e gaddeinzu nd’as de regalare.

Si sat chircau majarzas e santones
sos chi nd’imbrollan sa povera zente
e ispillan su inare imbeniente
tue t’intendes tocau in sos contones.

Jai ti che lan zaccada s’arraica
ca un’illusione manna chei su mare
t’accumpanzat in s’ala pacu amica.

Si poi est un iscusa po attaccare
t’irvetto in custa cala a grobe istica
e che leone prontu a t’ifranchiare.

E si bat unu de depe lavare
ses propiu tue po fache zustissia
azzaccuati sa uca in su poetare.

Ma no in s’abba est menzus in sa lissia..