Su Versu e sa Poesia
de Peppe Montesu

Che i su sole ch’ispannat s’oscuru,
de sa notte nighedda turmentosa,
canno su volu de sa mariposa
torrata sa voche a su rosignolu,
gai su versu meu ispiccat bolu
da intro e cuddu coro vezzu e duru.

Versu cuvadu ch’intro ti giughia
aspettenne dolente mudu e fertu,
mai sa janna t’aiapo apertu
peri chi t’intenniapo a toccheddu,
como a ora e vezzu un’aghideddu
ti so facchenne chin sa poesia.

craru in sa mente a passittos lentos,
ti presentat a mie dubbidosu,
moricanne in sa conca ogni reposu
pares narenne accottia , iscrie,
faghemi escire ca cheren gasie
sos sognos tuos e lizzeros turmentos.

Ses che istiu una frisca funtana
chi a sa lara assutta torrat briu,
assuttas de piantu su guttiu
das arcanu cunfortu a su dolore,
de sa bellesa ses cantu e amore
pro ogni mente ses aghera sana.

Ses cumpagnu in penosa tribulia
e de sa vida signas donzi edade.
ses tue su chi li das sa libertade
a chie est affligidu e inserradu,
ses tue chi volenne as liberadu
sognos cuvados de sa fantasia.

de allegria ses signu giocundu,
ogni istajone suave accumpanzas,
sas nues de sa mente mi affranzas
las iscraris che zeffiru in s’aera,
paraula d’affettu prus sinzera
ch’intrat in coro de su moribundu.

ses auguriu felice in sa chillia,
de dolore in s’attittu ses sirena,
cumpanzu ses in sa campagna amena
a su pastore chi si cantat solu,
supra su palcu ses cantadu a bolu
da poetas de Sarda poesia.

Non pares meda e ses cunnimentu
chi pones in faeddu coro e mente,
ses alimentu a sa poghera zente
in tempos malos e in carestia,
affettu primu e s’anima mia
de s’ispiritu puru nutrimentu.

Maju 2014