Su Siddadu
di Vittorio Falchi

Cando fit tempus de famine e frittu
e tiraiat bentu e ranzoladas
de abba mazaian su cannittu

mama cun sas massiddas ingrujadas
arrustiat basolu a conca a fogu
e nois mastulende a ispanzadas

e contaiat ch'in ateru logu
b'haiat riccos donnos e daminas
e zente chi viviat sempre in giogu.

Sas domos fattas fin de casadinas,
chei s'erva creschian maccarrones
fin pienas de casu sas chintinas.

E naraiat chi zertos riccones
haian agattadu unu siddadu
boltulende in s'isostre in sos cuzones.

Tando s'haian tancas comporadu
e baccas cantu bellas bi nd'haiat
pasculende in sas tancas de Cunzadu.

Mama cun custos contos prosighiat
e nois dae su sonnu inghiriados
fattu fattu a su lettu nos giughiat.

E nos sonniaimis sos siddados
tancas e buscos, cursas e pariglias
peri sos montes cun caddos alados.

Poi sos bisos isolvian briglias
sighinde de sa vida sas isperas,
sas marranias, sas aspras puntiglias.

Nd'hamos chircadu sutta chentu aeras
siddados e siendas, in balanzu
nd'hamos tentu iscunfortu e violeras.

Pro trampare su tempus tristu e lanzu
torraimis in sonnu a su cuile
chi fit d'alenos caldos affianzu.

Haimis su siddadu in su foghile
e mama fit tesoro e fit amparu
e reina de paghe in su giannile.

S'insinzu sou sanu, onestu e raru
fit bacchiddu de arrumbu e seguresa
in sas traschias luminosu faru.
fiama de amore sempre azzesa.

3 de nadale de su 1999