Su sognu de sa columba bianca
de Antonio Rossi

 

Sas mariposas, in su buscu, s’isfioraian e vibraian,
basadas da-e su calore de s’albore appena nadu;
sonaiat unu flautu magicu de arghentu allijadu
e sas rosas ispuntaian cun fozas de seda.

Sas rundines, in su chelu, si ‘oltulaian e si tremian,
ispintas da-e s’alenu lezeri de su ‘entu vellutadu;
sonaiat su sonette de un’anghelu pizzinnu
e totu fit poesia, cantu, gioja, teneresa.

Fit unu sognu incontenibile e profundu
chi micche giughiat in su regnu ‘e sas istellas,
in su giardinu de sos carignos dulches,
in sa lughe isupenda de s’amore.

Fit su sognu de una columba bianca ‘izada da-sa luna,
fit unu sognu de unu prinzipe de ferru,
fit sa fantasia istravagante de unu caddu,
fit sa candida cara de unu ‘erme tortu.

Sas pubuzas, in sos campos, diventaian coraddos,
iscaldidas da-e su sole alluttu che-i su fogu;
sas anzillas leperinas sonaian arpas de oro
e unu cignu si sezziat subra un’arcu ‘e chelu immensu.

Sas barcas, in su mare, carraian rubbinos,
ninnadas da-e sas undas impastadas de meuddu;
sa notte silenziosa suspiraiat de lentore
e un’aranzu vermigliu rodulaiat in su tempus.

Fit unu sognu malinconicu e profundu
chi micche giughiat in su regnu de sas umbras,
in su giardinu de sas fabbulas inutiles,
in su casteddu de sas lagrimas allegras.

Fit su sognu de una columba bianca ‘izada da-sa luna,
fit su sognu de una fera allillirada,
fit su miraculu de una cometa a ojos de trota,
fit s’istoria simplize de sa vida e de sa morte

Fit su sognu de una columba bianca.