Su Paba Franziscu
de Salvatore Murgia

Su modu ‘e fagher de Paba Franziscu,
chi fredda in cara nidu e francu
a mie paret chi mannu est arriscu
ca sos ministros ch’at a su fiancu
no sunu totu comente a issu,
pius d’unu a sa fide benit mancu.
Cando s’ateru paba ses dimissu,
pro tenner contu sa Santa dotrina
a Bergoglio, in su tronu ch’ana missu
Bennidu da s’america latina,
no paret mancu un’omine terrenu
ma chi apat erenzia Divina,
a su mortu in rughe, Nazarenu
li siat frade o intimu parente
ca est che issu ‘e virtudes pienu.
E cando si presentat a sa zente
a risu in laras, tanta est sa majia
chi paret d’ider a Gesu presente
a su momentu ‘e s’Eucarestia
pustis chi beneighe pane e binu
s’invocat a Sa Vergine Maria,
pregandela ch’istringat a su sinu
sos poberos aflitos sufferentes
e li sgiambet in bonu su destinu
Beneighede totu sos presentes
E amunit chi prus umanos siene
Puliticos e riccos possidentes,
e prima da su mundu chi s’aviene,
de sos benes chi an amuntonadu
unu pagu a sos poberos nde diene.
Deusu custu Paba l’at mandadu
pro sighire in s’andera chi su fizu
no congrueit ca l’an incravadu.
Issu sighit de Gèsu su manizu
a preigare su Divinu amore
pro chi totus lu tenzan a manizu.
Cun su Santu’e Assisi a protetore
custu Paba modernu at a resèssere
a torrare a sa cheja s’isplendore
E sende ancora biu, santu ad’èssere.

Menzione sez. rima - Premio di poesia “Tiu Finu” - Romana 2014