Su muttu 'e su tempus isvanessidu
de Tetta Becciu

Sero ‘e chejina e de ‘entu…
istasero in su monte
si frimmat su tempus.
Un’umbra assolada
s’imberghet
subra sa cobertura
de una domo antiga.
Cantat a boghe lena
su muttu de sas dies cumpridas,
fuidas…addae
che bolos de astores.
Fint dies
de chigulas e cariasas,
de pumas a boleu
peri s’altzola…
e isprendulas alluttas
subra calancas de tirìa.
Seros in sos cuiles…
tra risidas, anninnò
e paristorias sonnigosas
a car’a sos foghiles.
Tempus isvanessidu
in s’umbra ‘e camineras,
ue restan in sas pedras cossumidas
trattas de passos lestros o istraccos,
nuscosos de suores e lana ‘e monte.
Sero de ‘entu e de malinconia…
illampizat in chelu
che piantu addanu…
Drommit s’Ortobene
sutta sos isteddos…
e in s’adde, unu ‘etzu
bisat ancora dies bramadas
…addae…subra su monte.


Premio medaglia d’oro del premio di poesia Santa Barbara - Silius 2013