Su meriagu
di Priamo Arca

Cando, sutta su pesu 'e sos beranos
s'ornine lassat impreos e fadigas,
si chircat tando personas amigas
prò passar'ora, tra sos anzianos.
E forman una bella cumpagnia
de animas istraccas ma serenas,
de gana ‘e vivere ancora pienas
unidas contr'a sa malinconia.
Bènin da ogni parte de sa idda
saludan e fritzadas bi aggiunghen,
e bogan, cando cun sa limba punghen,
de su fogu antigu un'ischintiddal
Dogni die s'incontran puntuales
a narrer contos de sa gioventude,
cando, fortes che roccas, in salude,
non connoschian dolores ne males.
Cantas dies e nottes an passadu
gherrende che isciaos prò sa vida!
Un'esistentzia 'e lottas infìnida,
cantu suore salìdu an fuliadu!
Como nachi est s'ora 'e su riposu
e gosare sa "cara" pensione,
ma cando ch'est derutta sa persone
tra males e fastizos non b'at gosui
Capitat chi unu isparit improvvisu,
non torrat ne rispondet a s'appellu!
E gai si riduet su drapellu:
Un'ateru ch'est boladu in Paradisu!
Faghen issaras pàsidos cummentos:
"De cale classe frt e cantos annos
che fit in pensione, sentz'affannos
e disizosu ancora de cuntentos!”
Gai su tempus sighin'a passare
de fattos paesanos faeddende,
contende folas e ischertziende
sètzidos in cuss'umbra a meriare.
Oh Deus, faghe chi rian ancora i
Ca sa vida gherradu an bastante,
dònalis pagh'e salude bundante
fin'a cando prò tottus benit s'ora!

1° PREMIO SEZIONE A - XIX EDIZIONE DEL PREMIO POESIA SARDA DELLE ACLI DELLA SARDEGNA