Su Massaju
de Giovanni Pira

Prima de totu sa terra preparas
Faghende in su tevèle su lavronzu.
E a sas primas abas de s’atonzu
Totu cuntentu sas tulas las aras.
Chi siat tempus umid’o assutu
Chin sa bertul’a coddu, totu a manu
A punzos prenos isparghes su granu,
E pregas pro chi diat bonu frutu.
Dormit suta sa terra in paghe santa,
Dai fritu protetu e astraores.
S’ichidat a sos primos tepiores
E germogliande diventat pianta.
In sos manzanos friscos de lentore,
Dies de sole, notes de lentìna,
S’aforticat sa sua raighina
E finalmente diventat laore.
Tando tue massaju istas acontu
Pro lu difender da sas erbas malas,
Passentziosu incrinas sas palas
Da s’arbeschida fin’a su tramontu.
E cand’est artu, ispigas biundas
Amiras totu felic’e cuntentu.
E cando moved’alidu de bentu,
Iscurtas su murmutu ‘e cussas undas.
Ma prima ‘e cumintzare sa messèra,
Sa sigunda duminiga de maju,
Tue ti pasas, nobile massaju,
E a chel’alzas una preghiera.
Pro ricumpensa de tantas fadigas
T’invocas a su tou protetore,
E rendes grascias a Santu Sidore
Chi at fat’ingranire sas ispigas.
Cand’in s’alzola su muntone mannu
Ammiras sodisfattu ‘e cussu bene,
Non b’at nemos cuntentu prus de tene,
Ca cuss’est sa provista ‘e tottu s’annu...