|
Su carru 'e sos
sonnios
de Antonio Rossi
Cando pigas subra su carru ‘e sos sonnios,
milli anghelos ti cheren carignare;
milli isteddos ti cheren ‘asare,
su sole, ruju pius de su fogu, t’abbentrat.
Da-e su nie nd’ispuntat unu fiore delicadu,
subra sas laras tuas de olidone maduru,
una mariposa incantada si posat
e su re de sa melagranda bischizat cun Deu.
Cando tue arrivis acculzu a mie,
milli iscarzos rujos sun mortos;
milli pijas, ammadreddadas comente piberas,
m’imbezzan chena piedade su corpus.
Su mare tando faghet contos tristos,
de rundines e de barcas abbandonadas,
de concas de prata ingroghidas da-e su ‘entu
e de caddos toppos cun mantos chervinos.
Cando nos infudet su lentore
e sos arbures de mendula s’imbianchin,
giogan umpare s’abbilastru e sa columba
subra su mare de sas timorias nostras.
|