Su banzigu
de Forico Sechi

Cun sos cavanos rosa, 'irgonzosedda,
s'est presentada in sa buttega mia:
“So 'ennida... – mi narat – ca cheria
unu banzigu: isetto una pisedda.

Una pisedda bella ojos de mare,
chi la 'est'e la ninne che puppia:
coment'e tando, comente faghia
cun sas chi mi daian a giogare.

Una pisedda cun sos pilos d'oro,
chi mamma mamma mi potat giamare;
chi custas tittas li dia a suzzare,
mancari si che tiret custu coro.

Faghidemi unu banzigu chi solu
la ninnet, senza chertu, lentu lentu:
comente chi la banzighet su 'entu
o chi la gittan pabeddas in bolu.

Unu banzigu bellu, rivestidu
de seda fine, de broccadu e rasu,
chi dormat puppa mia e tenzat pasu
che una puzonitta intro su nidu.

L'hap'a cantare tando un'anninia
senza pretesa, però, tott'amore:
chi tenzat cudd'ispezia 'e sabore
de sas chi cantaiat mamma mia.

E tando ite mi nades? So andende.
Pro cando nades chi mi lu faghides?
Tenide contu, cando lu tinghides,
ch'est pro sa puppa chi so isettende”.

“Una pisedda? E comente e comente?
E non ses tue pisedda minore?
Si has ancora in ojos su lugore
de tottu su chi est bellu e innozente?

Su banzigu ti fatto, e dogni cosa
a tott'impignu 'atto a sos congruos,
li do sa tinta 'e sos cavanos tuos
de cando ses bintrada birgonzosa”.

Com'est finidu: “afferralu, pizzinna,
pro me ses sempre gai, anda in bon'ora.
Deus t'aggiuet e Nostra Signora:
cust'est sa vida: bae, canta e ninna”.

Allegra, su tribagliu si hat leadu,
pariat una rundine 'olende;
e deo firmu in su bancu, pensende:
Ahi, su tempus, comente est passadu!