Su ‘olu ‘e sos isteddos
di Anna Maria Serra

Làssam’incantare
in custu sero ‘e lentores
e intender solu
su sonu ‘e su silenziu
e su ‘olu ‘e sos isteddos
cando ninnan sas lughes de oro
in bratzos de sa luna.
Si pasat su coro
in su dulche assentu ‘e su creadu
e sos pensamentos si perden
in su sonni sonni ‘e sos montes.
Ma sa vilesa tesset
e, a sa muda,
si pesan altas limbas de fogu
in tancas e serragos
e ‘olat su lamentu ispramadu ‘e sas aes.
Bruscian,
che istatuas de chera,
sos chercos chi s’iscazan.
Mariposas de brascia ‘olan
subra sos trigos ingranidos
e sos fiores chi han pintadu ‘e colore su eranu.
Sos orzastos paren grughes allutas
in altares de penas.
Tue has imboligadu sa vilesa
in su velenu chi has suttu
e alzas sa manu che Cainu
in su coro addolidu ‘e sa mama.
Mìralos sos lizos chi has brusciadu!
Cuddos pitzinnos chi han gherradu
in sos muros de fogu!
Oe sun chinisu ispartu
a sutta ‘e su ‘olu ‘e sos isteddos
chi han impressadu pro sempre
sos ùltimos disizos.

3° Premio ex aequo al Premio Biennale di Poesia in Lingua Sarda “A pes de Santu Padre” di Bortigali