Sonos
Nanni Murtas

Cantos omines sa nuatura offenden,
ca de su chi regalat non si curan
e sas mezus bellesas las trascuran,
la molestian e la disonoran,
sos sonos de su mundu no assaboran;
dotados de urigas, no intenden.

Su muilare chi faghet su entu
cun sa potenzia sua distruidora,
o sa lizera musica sonora
chi a su messaiu istrinat su coro,
ca de sa paza sos ranos de oro
sulande chirrat in su panimentu.

Su sonu bellu in sa notte isteddada
de sa chitarra e de una canzone,
fattu cun amorosa intenzione
de cherrer addulchire su riposu;
frizzadas lusingheras chi s'isposu
las indirizzat a s'ispos'amada.

Sun son''e sa campan'a su tramuntu
chi a sa zente faghet a ischire
ca un'attera die est pro finire,
e unu sonu diversu lu regalat
a su soldadu ca su ranzu est prontu...

Su puddu annunziat su manzanu nou
e istigat sos atteros puzones
a intonare melodicas canzones.
De sonos bellos sa die si tinghet,
ma su cantu pius forte si distinghet
de sa pudda cand'hat fattu s'ou..

Su cantu arcanu de su rusignolu
cun notas raras de dulche armonia,
ma sa mamma cantende s'anninnia
tra sos cantos non tenet assimizu
e procurat a s'istimadu fizu
su sonnu, ninniende su brassolu.

Medas chi semus surdos, frastimamus
a namus vida trota e piliesse,
ma est culpa nostra ca tenimus presse
si a iscultare non bi semus bonos,
ma no ischimus su no intender sonos
si semus surdos o no iscultamus.

(Santu Lussurgiu)