Sonnios de povera zente
di Vittoria Cazaghe

Narran: "su sole chi essidi pro tottu"
ma non creo pro sa povera zente
es pro sos riccos sempre pius lughente
dai meda apo custu reconnottu.

Issu in altu es primu ornamentu
chi madurada e iscaldit donzi
cosa su chi rendet sa vida armoniosa
regalendennos gioia e cuntentu.

Nos imbolat in terra su lugore
cun sos rajos a sa fatta e su die
ma los mandat solamente a chie!
a su donu de essere signore.

Su poveritu sighende sonnios vanos
in s'immensu de cussa atmosfera
isconsoladu dai manzanu a sera
sempr'isetende ponet pilos canos.

Puru sa luna la faghet de signora
elegante sa terra esplorende
lezzera issa paret passizende
e sighit sos terrenos a dogn 'ora.

Paret acumpagnend'a tottugantu
e chi lo siat fende a manu tenta
de s'afligidu restat sa lamenta
acoradu igiolvendes' in piantu.

Sas' istellas chi brillan'in s'aera
a trumadas bidimus luzighende
bisognosos las istan'invochende
imbarende chissà cale chimera.

Sa cometa chi nachi es pius potente
pro chie naschet in die fortunada
nachi es pro tottu in chelu collocada
su poveritu la mirat solamente.

Cun s'ispera dai tantu, in tantu
chi nascada un'aurora pius serena
povera zente nde essada dai pena
cussos chi han patidu tottugantu.

Terzo Premio a Burgos