Solu
de Ettore Costaggiu

 

So solu...chin sa lughe ruja afaca
chi lùghidat s’isforzu ch’apo in cara,
assora chi sa rima assento crara
mentres peleo chin metrica e tema,
e cando ordidu apo su teorema
sa lughe est nida, lena e mesu fraca.

So solu...chin sa tzarra ‘e sa mudesa
chi m’ischidat su sonnu a sos sentidos,
batinde-chelos, essènde sididos...
a sa funtana amena d’Ipocrene,
sustentu mannu, pro issos, pro mene…
proghi abarret sa lughe sempre inchesa.

So solu...e chin sa pinna ando e coloro
in birde, pinzos ch’apo indenna ‘e pònnere,
proghi mi potat s’ànimu cumpònnere,
chin sos disaurados de su mundu
chi pro che los connòscher prus a fundu
ammoddigo su coro ‘e preda insoro.

So solu...in cumpannia ‘e su rellozu
chi m’est, de crasa... su tempus batinde,
chin s’epuca de deris ch’est fuinde
a s’intimu chizolu ‘e donz’ammentu,
ch’‘iseto ‘e forrogare chin bistentu
proghi totu tramude… in d’unu fozu.

 

Secondo premio al concorso di poesia in lingua sarda “Sebastiano Moretti" Tresnuraghes