Sinnore so istraccu ‘e ti chircare
de Antonio Francesco Pira

A como est totta vida chi cammino
supra puntas de pedras e pischinas,
con sos pedes trapuntos de ispinas,
cun sos ogros assuttos, succuttados
cun sos pilos in conca imbiancados
Signore so istraccu 'e ti chircare,
Signore inoghe firmo a mi pasare
d'andare in chirca tua inoghe fino.

T’hapo chircadu in d'ogni carancolu
sa notte ei su die in d'ogni giassu,
ghettande s'ogru in giru in artu, in bassu
in sos campos de chelu e in s’abissu
camimande a dananti sempre fissu
chene torrare mai in daisegus,
cando creia de esser cun tegus
Signore fia solu, sempre solu.

H'apo fatu pregunta a Santu Paulu
a Santu Perdu e a Santu Matteu,
ma de te trazza rughes galileu
indissiu nessunu no m’hat dadu;
a intro de s'inferru so intradu
non ch'esseras in mesu de su fogu,
Signore meu non bi ses in logu
mancu in sa domo 'e su diaulu.

E tando inue ses Signore meu?
si ses supra una nue a terra abbassia
o che ses in dun'atera galassia
ue pones sos Santos a s'ingrassu?
si ses isortu torra passu passu
beni bestidu de divina lughe,
s'abbarras apiccadu a cussa rughe
e non falas a terra non ses Deu.

Dae cando ses postu in cussu tronu
no intendes ne fruschiu ne boghe,
broit’est chi non torras a inoghe
pro ‘ider sos mercantes de sa bussa,
chi a tie ti ‘endene a s'ingrussa
a pesu, a sa minuja sos cumissos?
o tue de accordu ses cun issos
o puru ses nessunu o non ses bonu.

So 'ezu, so istraccu, so iscrettiu
troppu t'’hap’isettadu, dae minore
m'has' ingannadu, tue Sarvadore?
ma si mancu sarvadu ti ses tue,
si torras cun sa rughe a pesa e rue
eo non so Simone Cireneu;
basta cantu istadu so babbeu. . .
basta cantu cun fide t’hapo cretiu.