Si su sole s’oscurat….
di Salvatore Ladu

Ghiravada in divisa ‘e graduau
e sas pizzinnas totas: Ite bellu!
Parede unu pinnone, unu gravellu,
finas d’eo l’aio cojuvau
navata a s’atter’una: Sutta titas
m’est faghende su coro a ticulittas
d’eris notte, mil’appo sonniau.

Issu fit che puzzone a primu olu
liberu si cheriat da tropeas
aggradessiat ma, cussas ideas
nò li ponian de zertu oriolu.
Mancu li colaiada in cherveddu
de fagher nidu e si ponnere aneddu
ziramundu, agreste che cravolu.

Ma sa roda, si dirada a s’imbesse
oscurat sole e aumbrat sa luna,
a traessu si ponet s’isfortuna
chi dolorosas stramas podet tesse.
Che una brussa serpe velenosa,
lad’incantadu una prama ispinosa
mala, cantu de prus non poded’esse

L’avvelenat su samben durche e bonu
cand’ancora in sa durche pizzinnia
l’appat fattu rizetta pro maghia.
Comente cando falada unu tronu,
non prus risittos ne modos galanos
tottus li sun fuidos dae manos
sos bellos grabos ch’aiada in donu.

Como nò est prus zovanu ‘e vantare
at pro cumpanzos titones, chisina,
murros a terra, curvadu in s’ischina
non podet piu currer né volare.
Curpa de su peccadu chi l’at jutu
de assaporare malaidu fruttu
bellu a foras, manzau a lu toccare.

Est vivende in pinneta canta-canta
de sa tanchita tunda che aneddu
galu cun sa divisa ‘e sordadeddu
unu chel’isteddadu l’est pro manta.

Menzione d'onore al Concorso di poesia “ Quartucciu 2010 ”