Si sciessi nai …
de Rosanna Podda

Non c’est musa chi
donit estru a sa menti mia,
non c’est amori nou
chi m’ispirit a cumponni
rimas drucis de poesia.
Epuru intendu unu scinìtzu
chi mi nascit de s’anima
e chi detat versus a su coru.
E su pensu miu pren’’e timorìa
si bolat de fatu in fatu
a celus biaitus de fantasia.
Ah ! si sciessi nai . . .
su chi sentu
in su grei nodìu e fai donu
de unu bàsidu citìu
a s’anima muda
cun su frori de su spibìllu.
Cali est su segretu?
In d-una noti chen’’e luna
anca su sentidu arrolliat
po moris de tristura
d’apu crètiu . . . sculpìu
in su silentziu eternu
de sa perda, apu tentau
ma is manus nd’apu stesiau
insanguentàdas, poita . . .?
No intendu prus aintru
brama foras de contu
de poesia e cantu
e su xillu no sciu prus
umidai e sciolli in prantu
Fortzis no ascurtu
su chistionu ligeru
de is follas chi trèmulas
pispisant a su mengianu
i- a su lentòri amigu
adasiau in froris de beranu.
No intendu prus su cantu
de s’unda ‘e mari a noti
caritziai s’oru de su finìu,
in s’infiniu s’àcuat su misteriu
. . . chi no sciu disvelai.

1° Premio “Anselmo Spiga“ San Sperate - 2006