Ses sa vida
de Antonio Sannia

 

Bella chei sos frores,
chi brottan in beranu,
indorada, de rara galanìa,
nasches prena 'e colores,
d'amore est donzi ranu,
ses che prella lughente, de zenia.
E ses àbba de riu,
de sos puzones niu,
ch'inserrat in su sinu s'armonia.
Sa ch'est in s'arcu 'e chelu
chi tinghet donzi brama, donzi anelu

Ses fruttu de s'amore,
ch'in àrbures fozidas,
rusignolos ti giamas a cantare;
ses lacana 'e laore,
d'ispigas coloridas,
de sentidos chi faghen solu amare.
Funtana ses liera,
chentales in s' àera,
ch'abbaidan sas undas de su mare.
Biancas, paren frocca,
cando brincande giogan cun sa rocca.

Ses rundinedda in bolu,
trazada da' su 'entu,
chi girande si perdet in tottue;
dimàndada consolu,
su coro in pensamentu,
leadu logu b'at como una nue.
Sas alas in s'iscuru,
sun frimas issas puru,
como in segus non torras mancu tue.
Sighi sas camineras,
ch' in su coro ti mustran sas isperas.

Ses che sa mariposa,
in chirca de lugore,
ma sa lughe in sa làmpana est finida;
adduras una rosa,
brillante de lentore,
chi petalos regalat. Ses sa vida!

Prima classificata XVI editzione de su Cuncursu de poesia e prosa orale Santu Lussurzu 2014