|  
            Sempre 
            spero 
            di Giuseppe Concas 
           O caru Onnipotente Babbu meu 
            prego a Tie solu in su ghi fatto 
            a vivere in su fattu za mi adatto 
            finas chi camino e bisto reu 
            momentu onu e momentu feu 
            spero chi turbadu no’ m’agatto 
            ca sa vida chi mi has donadu 
            cando mi has su corpus animadu. 
          Ca ragiono ès chi mi rendo contu 
            e no’ leo su filu contrariu 
            sighinde su matessi intinerariu 
            dae s’alba fin’a su tramontu 
            a obbidire a Tie sempre prontu 
            ca so’ a faghes bene volontariu 
            però Ti prego ‘e mi lassare, sanu 
            pro affrontare s’ateru manzanu. 
          Sigo e penso cun sa conca fissu 
            ma mi sparit su faru e non cumprendo 
            attesu non bi bio e ne intendo 
            nde resto umiliadu e sottomissu 
            ma de mi azzuare Ti pretendo 
            no miche lasse ruere in s’abissu 
            si mi lassas goi so confusu 
            faghe m’ischire carchi cosa in prusu. 
          Deo m’agatto de sa terra in mesu 
            adoro tottugantu su creadu 
            ei s’universu illuminadu 
            spantu dae s’aria suspesu 
            astros bellos de onzi formadu 
            deped’essere su chelu sempre atzesu 
            faghinde naturales movimentos 
            chena base e chena fundamentos. 
          Ma sa vida mi has dadu, e oe in die 
            spero in Te e la vivo cun’amore 
            però m’intendo minore minore 
            puru chi so simile a Tie 
            sa terra has postu in manu a mie 
            nudda happo criadu o Sarbadore 
            adduro inoghe o ande in cue 
            sviluppo in su chi has fattu Tue. 
          Bolotana – Monte Palai, sa die mes’austu 
            2009  |