Sempre spero
di Giuseppe Concas

O caru Onnipotente Babbu meu
prego a Tie solu in su ghi fatto
a vivere in su fattu za mi adatto
finas chi camino e bisto reu
momentu onu e momentu feu
spero chi turbadu no’ m’agatto
ca sa vida chi mi has donadu
cando mi has su corpus animadu.

Ca ragiono ès chi mi rendo contu
e no’ leo su filu contrariu
sighinde su matessi intinerariu
dae s’alba fin’a su tramontu
a obbidire a Tie sempre prontu
ca so’ a faghes bene volontariu
però Ti prego ‘e mi lassare, sanu
pro affrontare s’ateru manzanu.

Sigo e penso cun sa conca fissu
ma mi sparit su faru e non cumprendo
attesu non bi bio e ne intendo
nde resto umiliadu e sottomissu
ma de mi azzuare Ti pretendo
no miche lasse ruere in s’abissu
si mi lassas goi so confusu
faghe m’ischire carchi cosa in prusu.

Deo m’agatto de sa terra in mesu
adoro tottugantu su creadu
ei s’universu illuminadu
spantu dae s’aria suspesu
astros bellos de onzi formadu
deped’essere su chelu sempre atzesu
faghinde naturales movimentos
chena base e chena fundamentos.

Ma sa vida mi has dadu, e oe in die
spero in Te e la vivo cun’amore
però m’intendo minore minore
puru chi so simile a Tie
sa terra has postu in manu a mie
nudda happo criadu o Sarbadore
adduro inoghe o ande in cue
sviluppo in su chi has fattu Tue.

Bolotana – Monte Palai, sa die mes’austu 2009