Sas Janas mias
di Franco Piga

Non las bido piùs sas Janas mias
pro cantu mire atentu in ogni logu;
sas chi tenia amigas in su jogu,
padronas de ispantos e majias.

Ne las intendo lèbias passende
in carrelas chi mudas difendian,
e finas in su sonnu mi sighian,
bisos cun fantasias carignende.

E fin in sas timòrias salvesa
che pungas chi su male respinghian,
e in tretos de chelu mi giughian
mustrende de sa vida ogni bellesa.

Oh! Janas caras, cantu mi mancades
da-e cando partidas sezis totu,
sa criadura, sa ch'azis connotu,
da-e meda, pius non consolades.

Che tando non b'est cudda fantasia
chi cun bois pariat realtade,
su tempus si l'at giuta, cun s'edade
ch'a mesapare, cun bois tenia.

E paren isbaidas sas richesas
ch'in su coro m'aizis assentadu,
e como chi su tempus ch'est coladu
sun torrende disizos e pretesas.

Sas matessi chi sempre azis connotu
e puru dulchemente incoragidu;
su coragiu, chi tando m'azis bidu,
como est pagu, o negadu m'est in totu.

Si non disturbat, si pagu est s'isfadu,
mirade si podides cumbinare,
faghide chi mi potat agatare
ca cuntrastare chelzo de su fadu.

E si podides, e in cumpagnia,
torrade! Chi faghides cosa 'ona.
Ite bellu a bos bider in pessona
umpare cun sa mia pitzinnia.

Non lassedas chi perda o chi s'istudet
cust'incantu chi sempre m'azis dadu,
deo bos apo sempre fentomadu
pro ch'in bene e in giustu totu mudet.

Menzione d’onore al Premio di Poesia in Lingua Sarda “A pes de Santu Padre” - Bortigali 2011