|   1. 
            Sa Vida, su Martiriu, et cruda morte  
            De sos tres gloriosos advocados,  
            Qui triumphant como in sa celeste corte,  
            Pro su qui inogue istetint tormentados  
            Si mi dat logu su Pianeta, et Sorte, 
            Qui sos ispirtos m’istent sussegados,  
            Promitto in rima octava de contare  
            De Gavinu, de Brothu, et Januare.  
          2. 
            Nasquer non podet da’ me cosa alcuna  
            Digna de laude senza su favore  
            Tou, Re, totu a quie su Sole, et luna  
            S’inclinant sende d’ipsos su Factore; 
            Concedemi in sas ateras cust’una, 
            Qui conosca de Te gratia, Segnore, 
            Qui tesse custa tela in nov’istilu 
            Quale requirit deligadu filu. 
          3. 
            Et s'in sas almas fagher movimentu 
            Dêt custa sanct' Historia lacrimosa, 
            Si dent ad Tie principiu et fundamentu 
            Sas gratias in su Mundu d'ogni cosa, 
            Qui senza Te nessunu intendimentu 
            Podet, nen limba fagher versu o prosa; 
            Però snodala Tue, et s'intellectu 
            Avviva quant' est altu su subjectu. 
          4. 
            In su tempus qui a Caju inthronizaint, 
            Et in suprema Sedia lu setisint; 
            Sos duos Tirannos perfidos regnaint 
            Qui tantu a sos Christianos persighisint, 
            Edictos qui accusarent, publicaint 
            In sos logos et regnos qui intendisint 
            Viver quale si siat sorte de gente 
            Qui adorànt a Christu Omnipotente. 
          5. 
            Non istetit sa Sedia persighida 
            De Pedru mai in sos passados annos, 
            Nen tantu conculcada et opprimida 
            In flagellos, angustias, et affannos. 
            Quant' istetit durendelis sa vida 
            In su guvernu ai custos duos tirannos, 
            Qui desint morte pro ponner terrore 
            D'Eutechiu a Caju Sanctu successore. 
          6. 
            Et pro mezuis usare de sas suas 
            Damnadas intentiones, Diocletianu 
            Divisit su imperiu in partes duas 
            Cum su collega sou Maximianu: 
            Divisu, cominzaint sas impias, cruas 
            Manos ad ispargher samben christianu, 
            S' unu in Levante, et s' ateru in Ponente 
            Cum istratios de ferru, et fogu ardente. 
           7. 
            Parente istrictu fuit Diocletianu 
            De su nadu in Dalmatia, Dalmateu 
            Caju Sanctu Pontifice Christianu 
            Humile Seevu de Servos de Deu ; 
            Su pius crudele perfidu inhumanu 
            Non fit mai vistu Arabicu, o Judeu, 
            Non pius superbia Lucifer hapisit 
            Quando de Chelu in tenebras ruisit. 
          8. 
            Su primu qui si fectit adorare 
            In Terra send' alzadu Imperadore, 
            Et qui fectit su mundu attribulare, 
            Et posil tot' in gherras et rumore, 
            Su qui fectit adflitos sempre istare 
            Sos Fideles de Christu cum timore , 
            Custu est de vile, et basciu naschimentu, 
            Mas d' un' altu et sublime intendimentu. 
          9. 
            Subra sos octo curriant sos noranta  
            Senza dughentos ab Incarnatione, 
            Qui su mundu curriat fortuna tanta 
            Segundu de sos pius sa opinione; 
            Quando s’istracca trabagliada et Sancta 
            Barca tenzesit sa persecutione 
            Decima sa pius cruda, et pius notada 
            Qu' esseret in sas ateras istada. 
          10. 
            Et pro eseguire quant' hant decretadu, 
            Ispidint pro sos Regnos regidores, 
            In Corsica et Sardigna est nominadu 
            Barbaru dai sos duos Imperadores; 
            Et cum literas cuddu admonestadu, 
            Qui cum tormentos varios et dolores 
            De cuddos extirparet sa Christiana 
            Gente, et sola regnaret sa pagana. 
           |