Sa untana de sos visos meos
de Vittorio Sella

 

De ortaedie leas friscu in sa untana
e assèlias su sitis chin lavras serentes
sa conca ‘e sa manu, bunnante de abba
in s’ora de sa cama bascosa.
In su patente de chercos a mesu costa
notas tuppas de muras maturas,
nieddutas che ocros de caras africanas.
Aspean sa manu tua intro sas cambas
de ruvu ispinosu, ma sos ocros attentos,
abbistos tenen in coro su tempus beniente.
Unu tempus crudele chi oje muros
arricat e negat sos passos dolentes
de chie est luntanu, istraccu,
móvitu dae su sitis in desizu de abba
chi custa untana libera, vrisca,
chene làcana non cuntentat.

E mi’ chi est unu turmentu su male,
chi essit che survile ingrata
dae sa mesa suprema ‘e s’impériu.
Picat locu che matrona orrorosa
salutanne a càliches artziatos
sas piagas de sos sititos in fila
distantes in cara a sa untana.

Ma cust’abba amorosa
in sos visos meos iscurret bunnante
in sa pennita intro sas tuppas.
S’imberghet in sas tulas supra sa terra
como modde, vardiana pro tottus.
Che mama briosa de onzi raichina,
affungata in su coro ‘e sa nitza,
carpit sa crosta e donat su vrore
desizosu de sa luche ‘e su sole.
Ed est semper una die notita
chi torrat a bita de novu
in chie est a sa sola
contro sa péntuma isfidiata ‘e su malu.

 

Mentziones de onore - Setzione B – Poesia in versos isortos - Premiu Biennale de Poesia in Limba Sarda "A pes de Santu Padre" - Bortigale 2017