Sa tela mia
di Gigi Piu

No est totu alleluia e osanna…
Fintzas carchi piae m’apo lintu!
Ma cun sèrias tintas apo pintu
sa tela mia in d-una tela manna.

Ricamende, tinghinde custa tela
manna cantu s’intrea vida mia,
bi sun sos giogos de sa pitzinnia
chi fun s’ammaju de ‘ogni carrela.

Best s’ismeru de Babbu e mama mia
fintzas a cando a mannu mi ana ‘idu,
pinzos chi m’an sas làmbrigas suspidu
e b’est de Mama sa menzus ninnia.

Est pintu in custa tela su dolore,
su turmentu ‘e su lutu, sa tristura,
s’afetu chi m’an dadu, sa ternura,
sas pesantes fadigas e suore.

B’est samore ch’aia a sa ghiterra
cando cant’ia cun boghes serenas,
de sa Sardigna a sas biddas amenas
and’ia sena ponner pes in terra…

E-i s’amore pro sa poesia
ch’in mùrinos istantes dat amparu,
m’at dadu ondra cun tuddos de laru
e mi faghet ancora cumpagnia.

S’amore a sa famiglia b’est pintadu
e b’at delusiones e fastizos,
sas prendas mias sun muzere e fizos
e nebodeddos chi m’an ammajadu.

Ispero custa tela chi la pote
sighire a tingher, cun serenidade,
sena timer sas umbras de sa note…
ne-i sas umbras de sa soledade.

Menzione d’onore Sezione A al Premio Biennale di Poesia in Lingua Sarda “A pes de Santu Padre” Bortigali 2013