Sa storia nosta
di Bruno Esu

Narrara de sempri sa storia
Chi candu s’azia in artu su sacru cantu
Finiri tottu in pani e gloria
E de gustu su populu teniri grandu vantu

Poita si narra in sa antiga leggenda
De gandu in is annus su omini mannu
Teniara forza e immensa sienda
Candu scampara a s’imbroglio e a s’ingannu

Candu de su falsu e strangiu bentu
Non accettara mai niuscunu donu
Poita s’onestu non teniara scramentu
E de s’onestari intendia bosci e sonu

E Somini becciu donara consillu
In prazza de cresia a tottus is pippius
E de sa festa accanta si intendiara unu dillu
E tottu si pariara nu giardinu froriu

Cantu attesu funti cussas gentisi
E cantu e attesu su sole de sa luna
Oi i s’omini funti sempri pru perdentisi
E poi aggatai amigu sinceru ci boli fortuna

Pogusu soli ti olu mera implorai
Con sa luci tua illumina de sa genti su coru
Aicci sa luna asa pori imprassai
E s’amicizia de argentu trasformai in amori de oru