Sa mama ’e su sole
de Istèvene Flore
S’alenu l’intendo che fogu
in laras assutas brujende
sa mama ’e su sole ballende
m’aferrat a fortza in su zogu.

Baddios de grogu lugore
allutos a sole in s’istiu
mi torrant a tempos de briu
andados cantende s’amore.

In pranu sas birdes friscuras
da’ tempus si sunt allizadas
e umbras de fozas passadas
sunt solu in ammentos chi furas.

Sas chigulas tot’in cuncordu
issurdant sa paghe ’e s’aera
ma apena la sigo s’andera
si serant che post’in acordu.

Bortende sa chiza in s’isperu
atesu che l’ido su monte
m’intristat sa priga in sa fronte
pro su chi passad’est abberu.

Colores de tempos mudados
mi brincant andende in sas dies
e pessas ne pranghes ne ries
a passos chi sunt assentados.

Fatende ’e poete sa rima
mi pass’onzi musa in rassigna
ma cantu ses cara Sardigna
si lèbia si pesat sa frina.

Pitzinnos bos lasso cantende
aficos isortos de frenu
cun gosu e tempus selenu
ladinu che abba currende.

Sa luna ’e s’Anglona galana
respirat in chelu comente
s’acordu pessosu ‘e Pitzente
furadu a sa note bardana.

Sa mama ‘e su sole ballende
m’aferrat a fortza in su zogu
s’alenu l’intendo che fogu
in laras assutas brujende.