Sa Foza
di Michele Podda

Thirioneddu a sa prima imbentada
fozighedda minuja apusti pagu
o ruca o craba chi li pighet fragu
in d-unu pater filio ch’est papada.

Creschende faghet lùghida e tostada
s’afòrtigat e nemos nde l’ispicat
si no est chi la mazan o si sicat
in logu sou addurat pitzigada.

Tando arribbat su tempus de betzesa
perdet colore e incanit a grogu
deretu porporina e ruja a fogu
e castanzina perdet de lentesa.

In presse andat innigheddighende
si pìnnicat e si faghet fracana
no l’abbarrat peruna parte sana
est apicada ma a filipende.

Cando li colat pupadedda ‘e bentu
e la movet e tàntzigat apenas
lassat su rambu e a ninnadas lenas
ruet a terra cun àteras chentu.

E gasi in cue frima istat corcada
si su entu no li zirat costadu
e supra, àtera foza chi at caladu,
li ponet una manta cuguzada.

Apusti pagu jai no est prus cudda
ca si faghet a mille e unu sale
e chene si sapire de su male
sorvet a prùghere e torrat a nudda.

Su cristianu est sa matessi cosa
dèbile naschit e si faghet forte
faghet a mannu imbetzat si at sorte
morit e sorvet intro ‘e sa losa.

Primo Premio - Sedilo Duamizenoe Sezione “Poesia Rimata”