Sa fotografia ‘e babbu
de Salvatore Enne

Cando ti bio in sa fotografìa,
Ti confesso, non pares mancu tue.
Mipares tristu e cun malinconia
Cun sos ogros fissados chiss'a ue,
No as pius in cara s'allegria
Chi ti rendiat distintu tott'ue.
In sa foto ses lanzu e atristidu
Che chie onz 'isperanzi 'at perdidu.

Non ti cheria ier ' in s'istadu,
Comente in su ritratu d'onzi die.
Deo cheria ch'esseras torradu
Che cando a pala leais a mie.
E dae mama mia acumpanzadu
Setzidu in coghin'a zoga e rie.
E nois tottu setzidos in mesa
Consumande sa chena ite bellesa.

Ti disizo che zovanu potente,
Che cando in su triballu tue fìas,
E cantas roccas ca lu fìs valente
As'abertu e fatu valentias.
Fis apretzadu e meda fit sa zente
Chi affitianada la tenias.
Ca tando fin sas domos fraigadas
Tott'apedra isorta e contonadas.

E cantasa e cantas nd'as segadu
Pro dare a sa famillia sustentu,
Onzi dura tenpest'as'afrontadu
Pro atire a domo nutrimentu.
Pro su chi as in vida suportadu
Meritas unu mannu monumentu.
Ca fis e ses ancora babbu caru
Pro nois fizos luminosu faru.

Dae idda partidu ses delusu,
Ses in fotografia in dolu e pena,
Zughes istraca totta sa carena
Da sos isforzos c'as fatu e prusu.
Però como cun mama tua Elena,
Chi sezis in sa corte de Zesusu,
Che duas innotzentes creaturas
Godide paris cun animas puras.

T'ammento cando mannas cumpanzias,
In su tzilleri 'e dopolavoro,
A zente meda c'aias in coro,
Cantaias sas bellas poesias
A Tucconi, Moretti e Merchioro
Cun vena naturale imitaias.
Chi lassadu nos as'in medas sitos
Profundos versos dae te iscritos.

Non minde poto no irmentigare,
O babbu, cusso tua bonidade.
S'istad'a mediu a tinde torrare,
Che cando fis'in zovana edade,
A su Sinnore mi dia invocare
E a totta sa Santa deidade.
Dia cherres chi su Divinu Deu
Ti torrare che deris babbu meu

Bolotana, 16-11- 2010