S'amore craru e netu
de Ettore Costaggiu

Sos dùbbios chi m’annèan mi ch’abbando
proghi no apa cras pessos intzertos,
chi non cumprendo aite che son fertos
in su pilisu ‘e s’ànimu… ch’abbrando;
e gàrrigu ‘e mermèddos isto tando
mirende s’orizonte... umbe assabòro
de sole e luna su mòver’issòro
donzunu chin s’ingàrrigu distintu.
Su primu, afines nott’ ‘enit ispintu
in mesu grina ‘e sa die futura,
pr’ofèrrere carignos de lugura
a sa frischesa ‘e s’ùmbidu padente
e a su monte, ch’achirrat serente
a s’ispuma ‘e sas undas de su mare.
Dìligos parpos ch’andan a toccare
de sa natura nuscos e colores
zogulende in s’ordidu ‘e milli umores
de milli cìulìos... intonados
dae milli puzones… aficados
a milli ‘olos de totùnu istampu,
lassend’immentras pagu o nudda iscampu
a sos mermes cuados in sa chea.
E bènit sero... e tentos a tenea,
sos rajos d’oro de su sole grogu
tùcan pro iscrarire atteru logu
lassende chi s’iscuru avàntzet passu
in sa mudesa, ispòza ‘e su fragassu
irvanessidu chin sa lughe andada.
Acò ch’intrat in ballu, acordonada
de isteddos ch’achìntan s’infinidu,
sa mere de su chirru prus drummidu
ch’apàghiat sas fainas de su die,
misteriosa, nìda che su nie
e antigòria musa ‘e sos poetas.
Amparìa ‘e sas nottes inchietas
in manos de sa frìsida ‘e sos bentos,
tistimonza mudurra ‘e sentimentos
chi nàschini... e che mòrini in s’istante,
amores… de s’amada chin s’amante,
ch’apèntana in sos tocos de su petu’.
E chin su grabbu ch’at de bonu ghetu
si pigat su denote a taitai
ammasedende donz’istiza ‘e guai
chin su sucutu ‘e su friscu lentore,
pro abbojare… in s’inghitzu ‘e s’avrore,
s’amante ch’idet... ma non toccat mai.
S’amor’eternu ‘e cudd’ eternu isetu,
s’amore prus berteru, craru e netu!

 

Menzione al 40° “Premiu ‘e poesia sarda “Posada” 2023