|  
           S’orfana 
            pedit pane (a Maruccia Santoru) 
            di Peppinu Mereu 
           Orfana, senza babbu e senza mama 
            a istentu trazende so sa vida. 
            Isculza, nuda, derelitta e grama, 
            a pedir’in sas giannas reduida. 
          A ti’eo m’invoco eletta prama, 
            preghende chi consoles sa famida. 
            Dalli pane, in terr’has haer fama 
            de pietosa. Eo puru ben’ ‘estida, 
          fia ricc’unu die, s’isfortuna 
            crudele m’hat bocchidu, cale cane 
            dae tottus iscacciadu, so dijuna. 
          Dae me no halzes, no, su chiz’addane; 
            «fragiles sunt sos benes de fortuna», 
            caridadosa siast, dammi pane. 
           |