S'olia
di Mimiu Maicu

Albure, chi de s’omine s’istoria
e sos fastizos portas imprimidos,
sos rampos tuos perenne fozidos
de su “diluviu” tenent sa memoria.

Fis de sos grecos su antu e sa gloria,
sacr’a sa dea de altos sentidos
ch’in pagh’e in gherra los at conduidos
cun sa mente a chircare sa vittoria.

As connotu de Cristos sa passione
s’ultima notte de cando timinde
fu’ su dolore che umana persone;

cun s’ozu tou nos unghes naschinde,
nos nutris de sa vida in s’istasione
e da e nou nos unghes morinde.

Ma un’atera cos’ancora faghe:
imbia, si lu podes, sa columba
a cunsignare sos rampos de Paghe.

Santu Lussurgiu