Su canticu de sa mama a su izzu mortu......
“S'istoria de Andria”
di Bruno Esu

Izu, izu
izu, coro meu,
narami a ube su bentu d'at giuttu
narami ub'este
narami in ube tenes aposentu,
naramìlu, tue,
izu meu istimau...

izu, izu
izu meu 'e su coro
are connottu s'andala, tambène,
pro junghere chin su lizu meu raru,
naramila tue,
indìtami in ube,
izu 'e coro lontanu

izu, izu
izu troppu raru,*
cando fiorìat sa melodia
no 'it unu canticu, ma una durche poesia
una 'ena bundante, unu traghìnu bocàu,
cantami tue,
cantami como chi appo teju,
izu, izu chi sa sorte m'at leau

izu, izu
chin as boche arta e … …
in cus'isula sarda (abbandonada)
cantanos como,
cantanos da ube nos pòmpias,
dae cuss'isula lucorosa e isteddada,
in custa notte trista e imbelada,
cantanos tue,
canta pro nois izu nostru istimau

izu, izu,
l'ischis, custa terra
sos izos caros no irmenticat,
su sèmene ei su fruttu pius bellu,
e pro cussu tue, sa musica tua depet,
depet galu tinnire,
a mimme lu depes,
a mimme isola-mama mi lu depes

izu, izu
izu meu istimau,
como lu bio ube ses chin su bentu,
e bio in ub'este,
in ub'as s'aposentu...
ses inoche chin nois,
izu e coro meu.