Rusignolu
de Giovanni Pira

Gentile rusignolu
Chi pasàdu as su ‘olu
In s’elighe de fronte a domo mia,
E totu su ‘eranu
Belle cada manzanu,
M’ischidas chin sa tua melodia,
Armoniosu cantu!
Fortunadu, mi godo cuss’incantu.

Accoradu mutùzu,
Amoròsu gurgùzu,
De tzertu dedicadu a s’amorosa.
Est su chi fagher dia,
Pro s’amorosa mia
Sa chi istimo prus de onzi cosa,
Ca issa, e issa solu
Mi dat coràzu, gioi’e consolu.

Ma su cantare tou
Mi poned’a su prou,
Lu classifico sigundu s’umore.
Cando s’anim’est trista
Dai sa pipirista
Bi falad’una lagrim’e dolore,
E mi lassad’in pena
Sa tua geniale cantilena.

Pero si so cuntentu,
Bolat su pensamentu
E inìe che paro a totta fua.
Ca so tzertu e siguru
Ch’isettad’issa puru,
Coment’isettat s’amorada tua,
De intendere a mie
A s’arbeschida, cando faghet die.

E tando amigu meu
Prosighi cussu impreu,
Intona durches cantos e piibìos,
Ca isetan fadadas
Sas nostras amoradas.
Si a sos tuos agiungo sos mios...
Faghimos su tenore
Cun liricas de paghe, e de amore.

Menzione a Romana 2013