Rosa de su giardinu profumada
de Peppe Montesu

In giardinu una rosa bi at frorinne
bella e colore nuscosa e dechida
a ruju tinta ramosa e fozida
chi mi prenat de palpitos su coro
sos sognos mios van’a cont’issoro
cann’issa sa mirada mi cunzedit
si de sa vuca sas laras aperit
melodias in chelu intenn’essinne.

Abbagliadu ne resto a la mirare
ca dat ispantu a coro e dat recreu
cancellat dae mente dogn’anneu
resto incantadu si miro su sinu
che alabastru duru e genuinu
meravigliosu de rara bellesa
est custa rosa nobile e cortesa
chi est turmentu e su meu penare.

Issa sa mente mea a supuzadu
ogni mermu mi ponete in regiru
s’alenu sou est frizante zeffiru
chi penas lenit a su coro feridu
su visu bellu e su tratu dechidu
sun meighina forte a su rancore
rosa gentile portentu e amore
sa chi a mie su at coro furadu.

In giardinos de rosas n’apo vidu
ma che custa nisciuna in assimizu
in coro mi at postu unu fastizu
chi note e die m’est angustienne
in sas venas su samben palpitenne
intenno e no lu poto reffrenare
de custa rosa chi cherjo assazare
su lentore ispannadu e coloridu

Unu disizu in mente tenzo fissu
d’intrare a su giardinu a ti nuscare
pro mi poder de te inebriare
volanne in alas de sa fantasia
in brazos mios astringher ti dia
carignare sos chizos delicados
in sognos amorosos abbrazados
in locos de incantu e totu rissu.

Su visu tou a d’ogn’ora presente
lu apo intro sa mente ballizenne
mi paret semper issu a mie nenne
“astringhimi a su sinu e dami amore
gai ass’ ammirare su candore
de sos petalos mios inserrados”
cuddos chi dae mene sun sognados
de custa rosa in giardinu naschida.

Si custa rosa non che gullo jeo
certu est pro me fatale dolore
pensare de ti perdere est terrore
est afannu pro me e patimentu
su coro m’est brujanne a fogu tentu
solu tue lu podes istutare
permittimi fiore de ti amare
no mi des de afettu dispedida.

Onzi penseri m’as postu in regiru
canno non t’ido est pena afannosa
de su giardinu profumada rosa
chi donzi ispina a mie est punghenne
sos ojos rie rie lampizenne
ch’in visione ogni momentu vio
leo sa pinna e pro te iscrio
de coro meu s’anima fuida.

Canno de luche su sole t’azennet
e sos rajos di mannat chin ardore
in su giardinu sos vivos colores
de su ratu donosu totu brillat
ogni sensu dormiu s’ispipillat
de musica soave faghet sonu
in custu incantu tue m’aches donu
de paghe in coro e rallegras sa vida.

A dogni ora ap’istare tentenne
de custa rosa su creschere sou
de giardinieri ap’a faghere prou
de custa rosa fiore singulare
ogni dessizu tou ap’istuttare
ca ses sa vena d’afetos bramados
su calasciu de oros preziados
e de bellesa vera remunida.

Como lu fino su meu cantare
de custa rosa chi meritu a tantu
sa foza sua pro me est ispantu
e donzi ispina mi punghet dolente
frisca de ratu e de colore ardente
ses ogni notte in sos sognos mios
ses frisca vena d’alenos e bios
rosa galana de purpura candida.

Bella e colore nuscosa e dechida

Lampadas, 2014