Pro sa funtan’e Caria
di Salvatore Enne

Dae sende pizzinnu l’intendia
su sonu de sa poetica campana
e carchi orta la imitaia.

Ancora meda zente paesana
‘nde repitin sos toccos pius bellos
sos chi collidos e registrad’ana.

Trintasette trinetas e modelloso
pro los podes cantare cudda die
chi si riunin poetas novellos.

E so pensande chi Caria inie
ad’a essere intentu a iscurtare
e sa corcorigra dare a chie.

Como toccad però de azzuare
ca de Caria sa bella funtana
obbrigu est perdeu de acconzare.

In d’una contra de terra luzzana
da’ sutt’ e una rocc’ e pedra ruzza
‘nde zampillad cuss’aba frisc’e sana.

Ca in nessunu tempus benid buzza
cand’essit cristallina pura e netta
pro c’accurzu bi appad terracuzza.

Ed est inie chi custu poeta
in sa bella contrada ‘e pubusone
istaiad cun Poddighe a braccetta.

Po issu como sego unu lastrone
no isco de basaltu o de granitu
e lu triballo pro s’occasione.

Si pro Caria rispond’a s’invitu
chi ponz’in motu ungetta cun buciarda
ca su lumen bi chered bene iscrittu.

Ca custu mastru de sa rima sarda
est dignu de ‘nde tenner biu ammentu
ca possediad sa menzus coccarda.

E oe si li faghen monumentu,
sa manu mia bi ponzo e comente
cun veru coro bor zuro cuntentu.

Ca fid poeta mannu, eloquente,
lassend’iscritta carc’opera rara
est dignu de ammentare veramente.

E a sa frisca funtana ‘e Tamara
benner Caria lu zuro pretendo
e inie cantare e fagher gara.

Ca sa campana ch’intendia intendo
cun sonos de suave melodia
e si unu pagu de tempus ispendo

est pro cantare lodes a Caria.