Pessamentos
de Ignazio Porcheddu

Cando pasades, nade!: cando a frenu
hap'haer modu 'e bos poter mantenner?
Cando cust'isfrenadu andare e benner
e custu cambiare frequente
l'ido tzessadu? Bos tenzo in sa mente
furendemiche su viver serenu.

Non benzedas a troppas! e lassade
chi sia jeo a bo lu narrer cando
e chie potet benner, solu tando
poto tenner su passu disizadu.
Si tenzo forza, cando so pasadu,
a un'a unu, bos naro: torrade.

Sentza de vois, bene lu cumprendo
chi no es vida. ma si sezis troppu
tand'est sa vida a non tenner iscopu
ca totu a contu 'ostru la pigades.
M'abbizzo 'e mene, cando esaggerades
sentza gabbale sas oras ispenda.

Cando de vois, su chi cherzo m"enit
e tra nois, non bessit e non besso,
su chi disizo a fagher bi resesso
e solu tando un'atteru nde leo.
Ma devo esser a detzider zeo
ca chirco solu su chi mi cumbenit.

Si detzidère 'e fagher carchi versu
su pessamentu cherzo solu cussu
ca no mi poto permiter su lussu
de lu fagher pensende atera cosa.
Si penso d'esser fidele a s'isposa
non poto tenner mermeddu diversu.

So antzianu! E non resesso commo
a suportare de vois su pesu.
Cand'in medas benides, m'ido in mesu
de uttureddos chi no han bessida.
Ah! Povera de mè, povera vida,
prò curpa 'ostra non paso e non drommo.

Prima classificata nella poesia in Rima al Concorso “Sant’Antoni de su o’u” di Mamoiada - gennaio 2011