Perdonami...
de Anna Maria Sechi

A manu a pare fat’amus caminu
Cun sacrifitzios mannos e decoro!
De nois detzisu aiat su distinu,
A su didu postu m’as fid’e oro
Perdonami, sonaias a mandolinu,
Si una pena m’idias in su coro !
S’amore ses istadu pro a mie,
S’ànima mia puru apo dadu a tie !

De su tempus nostru sepùltadu,
Mi torrant suspiros e ammentos,
E t’ido, sa die chi ses arrivadu
Cun in ojos umbras e pessamentos !
Pessende chi su mare giumpadu
Aias chentu isperas e intentos !
Siguru chi sa mina fit fortuna,
Parias tue, ponzende pé in sa luna !

Sos suspiros, faghent risuscitare,
totu su bonu e malu ch’est istadu!
Non mi lassat prus su sonnu leare,
In angustia su coro abolotadu,
In petu meu mi paret de iscopiare,
Perdonu, si non apo ismentigadu!
Sos ammentos tristes in sa mente
M’iscurigant su sole lughente !

3/018